Wetten moeten duidelijk zijn. Dan kunnen burgers en overheden zich er beter aan houden. Zijn wetten toch wat vaag, dan is het aan de rechter de wet uit te leggen. En als de rechter het ook niet precies weet? Dan is er altijd nog het woordenboek.
Zo’n ‘definitiekwestie’ speelde in een zaak van een vrouw die een omgevingsvergunning aanvroeg bij het college van burgemeester en wethouders van haar gemeente. Ze wil op een perceel een chalet en blokhut bouwen en deze verhuren als recreatiewoning. Nadat de provincie en een belangenvereniging bezwaar hadden gemaakt, weigert het college de omgevingsvergunning. De bouw is in strijd met het bestemmingsplan en het college wil daar ook niet van afwijken. Omdat de vrouw bij de rechtbank geen gelijk krijgt, stapt ze naar de Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State.
Recreatie
Het chalet en de blokhut zouden moeten worden gebouwd op gronden met de aanduiding ‘recreatie’. Deze gronden zijn, zo staat in het bestemmingsplan, ook bestemd voor een kampeerbedrijf met bijbehorende gebouwen. Maar wat is een ‘kampeerbedrijf’ precies? Dat staat niet omschreven in de gemeentelijke planregels. Het is vaste rechtspraak dat bij het ontbreken van een definitie van een bepaald begrip in het bestemmingsplan, dit begrip moet worden uitgelegd zoals het past bij het normaal spraakgebruik. En dat vinden we in Van Dale Groot woordenboek der Nederlandse taal.
Vergelijkbaar begrip
Maar in de Van Dale staat het begrip ‘kampeerbedrijf’ ook niet. Als een bepaald begrip niet in de Van Dale is opgenomen, kan de rechter aansluiting zoeken bij een vergelijkbaar begrip dat daar wel in is opgenomen. Die regel introduceerde de Afdeling in 2020.
Kamperen
Dichtbij ‘kampeerbedrijf’ staat het begrip ‘kamperen’, dat wel in de Van Dale staat. ‘Kamperen’ is volgens het woordenboek ‘in een tent, caravan of camper verblijven’. Volgens de Afdeling ziet het begrip ‘kampeerbedrijf’ dus op een bedrijf dat gelegenheid biedt voor verblijf in een tent, caravan of camper – en niet voor verblijf in een chalet of blokhut. Kortom: het chalet en de blokhut zijn niet aan te merken als bij een kampeerbedrijf behorende gebouwen. Gebouwen op gronden met de aanduiding ‘recreatie’ moeten namelijk ten dienste staan van het kampeerbedrijf, waar het verblijven in een chalet en blokhut dus niet onder valt. De Afdeling concludeert dat de rechtbank terecht heeft geoordeeld dat de bouw van het chalet en de blokhut in strijd is met het bestemmingsplan.