Een werknemer werkt op eigen initiatief structureel meer uren dan afgesproken. Na beëindiging van de arbeidsovereenkomst vordert zij uitbetaling van meeruren en verlofuren.
De werknemer werkte bij een motorvoertuigenbedrijf op basis van een arbeidsovereenkomst voor tien uur per week. Zij werkte naar eigen zeggen structureel meer uren dan de afgesproken tien uren. De werknemer claimt nu bij de rechtbank Zeeland-West-Brabant uitbetaling van ongeveer € 1300 bruto aan overuren en verlofuren.
CAO
Op de arbeidsovereenkomst van de werknemer was de CAO Motorvoertuigenbedrijf en Tweewielerbedrijf van toepassing. Daarin staat dat ‘meeruren’ de uren zijn die in opdracht van de werkgever langer worden gewerkt dan de overeengekomen wekelijkse arbeidstijd.
Opdracht
De werkgever ontkent dat de werknemer meer uren heeft gewerkt dan de afgesproken tien uren per week. De rechtbank gaat daar niet in mee; het moet de werkgever zijn opgevallen dat de werknemer meer uren werkte dan overeengekomen. Van een uitdrukkelijke opdracht tot het verrichten van meeruren – zoals het criterium in de CAO luidt – is volgens de rechtbank echter geen sprake. De meeruren komen daardoor niet voor uitbetaling in aanmerking.
Verlofuren
De werknemer is door de werkgever vroegtijdig vrijgesteld van werkzaamheden. Daarbij heeft de werkgever aan de werknemer laten weten dat de openstaande uren worden verrekend. Daarop heeft de werknemer in een e-mail aan de werkgever bevestigd dat ‘de uren (…) met het verschil van de daadwerkelijke uren en uitbetaalde uren verrekend’ kunnen worden. De rechtbank leest hierin de bedoeling van beide partijen dat de werkgever de verlofuren mocht verrekenen. De werknemer krijgt hierdoor dus ook geen verlofuren uitbetaald.
