Een bestuurder werkt ruim 20 jaar bij een vennootschap. En naar tevredenheid: zijn werkgever wil hem voor nog eens vijf jaar in dienst houden. Maar dan komen er klachten over de bestuurder. Als hij wordt ontslagen, krijgt hij een billijke vergoeding die uitzonderlijk hoog is.
De man begon als salesmanager bij een bedrijf dat actief is in de productie en het verduurzamen van fruit en groenten. Intussen is hij opgeklommen tot statutair bestuurder. Als chief commercial officer verdient hij € 19.616 bruto per maand. Afgesproken wordt dat zijn dienstverband met vijf jaar wordt verlengd. Als er daarna klachten over hem binnenkomen, stelt de raad van commissarissen een time-out van twee weken voor. In die tijd stelt de werkgever voor het dienstverband te beëindigen. De bestuurder wijst dat af. Als de werkgever het ontslag doorzet, eist de bestuurder bij de rechtbank Zeeland-West-Brabant een ontslagvergoeding van ruim € 1,8 miljoen.
Verwijtbaar handelen
Medewerkers klaagden over de manier van bejegening en leidinggeven door de bestuurder. Volgens de werkgever heeft hij ‘verwijtbaar’ gehandeld. Daarvoor is vereist dat van tevoren duidelijk is wat de werkgever als ontoelaatbaar gedrag beschouwt. De werkgever was in eerdere jaren steeds positief over de bestuurder. De bestuurder realiseerde zich niet, en hoefde zich ook niet te realiseren dat zijn wijze van communiceren of leidinggeven ontoelaatbaar was. De werkgever had volgens de rechtbank concreet moeten maken hoe de bestuurder handelde en praktijkvoorbeelden moeten aanvoeren. Dat is niet gebeurd.
Verbetertraject
Daarnaast zou er een ‘onoverbrugbaar verschil van inzicht’ zijn en zou de man op bepaalde onderdelen disfunctioneren. Ook zou er een verstoorde arbeidsverhouding zijn. Maar dan moet de werkgever met de bestuurder in overleg treden en hem dienen te wijzen op zijn tekortschieten. Daarna zou hem de mogelijkheid moeten worden geboden om zijn wijze van werken aan te passen. Dat deed de werkgever niet: een verbetertraject zou de ‘veiligheid van de medewerkers en de continuïteit van de onderneming in gevaar brengen’. Zonder toelichting kan de rechtbank daar niks mee. De bestuurder had niet tijdens een time-out de laan uit mogen worden gestuurd. De werkgever heeft niet al het mogelijke gedaan om de verhoudingen te verbeteren. De bestuurder is zonder redelijke grond ontslagen.
Hoge ontslagvergoeding
Twee zaken bepalen de hoogte van de ontslagvergoeding: het feit dat was toegezegd dat het dienstverband zou worden verlengd en de leeftijd (60 jaar) van de bestuurder, waardoor hij niet snel een andere baan op dit niveau zal vinden. De rechtbank bepaalt zijn billijke vergoeding op € 670.000. Hij krijgt nog bonussen (€ 135.823), een vergoeding voor openstaande vakantie- en adv-dagen (€ 193.559) én de werkgever moet zijn advocaatkosten (€ 16.483) betalen. Opgeteld: ruim € 1 miljoen, een uitzonderlijk hoge ontslagvergoeding.
