Een controller wil worden gecompenseerd voor overuren die hij zou hebben gemaakt, maar zijn werkgever weigert dat te doen. Daarop verzint de man zelf iets: hij registreert zijn vakantie-uren niet maar laat ze wel uitbetalen. Daarmee heeft hij ernstig verwijtbaar gehandeld, oordeelt de kantonrechter, en dat heeft gevolgen.
Een man is als controller in dienst van een woningbouwcorporatie. Op de arbeidsovereenkomst is een cao van toepassing. Daarin staat dat werknemers in een bepaalde schaal, waaronder die van de controller, geen recht hebben op een vergoeding voor overwerk. Nadat zijn contract vanwege een inwerkperiode tijdelijk van 24 uur naar 32 uur per week is verhoogd, wordt het aantal uren van de controller weer teruggebracht naar 24 uur. De man meldt daarna meerdere keren dat hij ook daarna overuren maakt en vraagt daarbij om urenuitbreiding of anders om zijn overuren te compenseren. Dat weigert de werkgever niet, daarbij verwijzend naar de cao.
Geen compensatie
Als de woningbouwcorporatie haar medewerkers vraagt of zij hun bovenwettelijke vakantie-uren willen laten uitbetalen, laat de controller weten dat hij dat wil met zijn op dat moment in het verlofsysteem geregistreerde 111,35 bovenwettelijke vakantie-uren. Daarop nodigt de werkgever de man uit voor een gesprek, waarbij hij te horen krijgt dat hij zijn nog niet verwerkte vakantie-uren moet invoeren. Ook dan zegt hij dat hij vindt dat hij recht heeft op compensatie van eerder gemaakte overuren, maar ook nu wijst zijn werkgever dit af. De man meldt zich daarna ziek.
Ontbinding arbeidsovereenkomst
De werkgever vraagt de kantonrechter (rechtbank Noord-Holland) de arbeidsovereenkomst te ontbinden zonder een transitievergoeding of billijke vergoeding toe te kennen. Volgens haar heeft de controller zo verwijtbaar gehandeld dat van haar in redelijkheid niet kan worden verlangd dat ze het arbeidscontract laat voortduren. De controller heeft namelijk over twee jaren zonder toestemming 96 vakantiedagen (opzettelijk) niet geregistreerd, terwijl hij die vakantiedagen wel heeft genoten, en daarna heeft hij gevraagd deze ten onrechte niet opgegeven vakantie-uren te laten uitbetalen. Dit is ernstig verwijtbaar, stelt zij. De werkgever heeft bovendien ook ontdekt dat hij tijdens zijn arbeidsongeschiktheid bij een andere corporatie werkt. Daarover heeft hij niks gezegd, terwijl hij dit volgens de cao wel moet doen. Het vertrouwen in hem is daardoor ernstig geschaad. Een goede samenwerking zit er in de toekomst niet in. De arbeidsverhouding is zodanig verstoord dat van haar niet kan worden gevergd de arbeidsovereenkomst te laten voortduren.
Geen toestemming
Een arbeidsovereenkomst kan alleen worden ontbonden als daarvoor een redelijke grond bestaat en herplaatsing binnen een redelijke termijn niet mogelijk is of niet in de rede ligt. Volgens de kantonrechter staat vast dat de controller zijn vakantiedagen voor de mei- en herfstvakantie over 2021 en (in eerste instantie) ook voor 2022 (opzettelijk) niet heeft geregistreerd. Nadat zijn werkgever hem had aangesproken op het niet registreren voor 2022 heeft hij dat alsnog gedaan. De genoten 48 vakantiedagen in de mei- en herfstvakantie in 2021 heeft hij niet alsnog geregistreerd, omdat hij in 2021 structureel veel overuren zou hebben moeten maken en de niet geregistreerde uren daarvoor ‘een bescheiden compensatie’ waren. Dat de man structureel overuren heeft gemaakt, staat voor de kantonrechter echter niet vast. De werkgever erkent weliswaar dat de werknemer meerdere keren heeft aangegeven dat hij structureel te veel uren maakte, maar zij heeft onbetwist gesteld dat hij al bij het aangaan van de arbeidsovereenkomst meer uren wilde werken dan zij wilde aanbieden en dat zij gaandeweg heeft gezegd dat hij beter moest prioriteren en te veel onnodig werk naar zich toetrok. Dat blijkt ook uit een beoordeling. Bovendien staat vast dat de werkgever geen toestemming voor urenuitbreiding of compensatie voor overwerk heeft gegeven.
Gezagsondermijnend en ontoelaatbaar
De man heeft toen zelf besloten de gestelde overuren te laten compenseren, door genoten vakantie-uren te laten uitbetalen. Dat is gezagsondermijnend en ontoelaatbaar, vindt de kantonrechter, al helemaal voor een controller die verantwoordelijk is voor het toetsen op de uitvoering en naleving van integriteit en fraude binnen de organisatie. Daar komt bij dat zijn werkgever het onderwerp ‘integriteit’ de laatste jaren hoog op de agenda had staan en dat de controller hierbij nauw betrokken was. Deze gedragingen zijn alleen al voldoende om zodanig verwijtbaar handelen aan te nemen dat voortzetting van de arbeidsovereenkomst in redelijkheid niet van de woningbouwcorporatie kan worden verlangd. Nu sprake is van ernstig verwijtbaar handelen ligt herplaatsing ook niet in de rede. De arbeidsovereenkomst wordt dan ook ontbonden, zonder toekenning van een transitievergoeding.
Dat de man arbeidsongeschikt zou zijn geweest (wat hem kennelijk niet weerhield bij een andere werkgever te gaan werken) staat volgens de kantonrechter niet aan ontbinding in de weg, nu die arbeidsongeschiktheid geen verband houdt met het ontbindingsverzoek.
Geen billijke vergoeding
Een billijke vergoeding krijgt de man evenmin, nu van ernstig verwijtbaar handelen of nalaten van de werkgever niet is gebleken. Het was wel zorgvuldiger geweest als zij eerst de controller zelf om opheldering had gevraagd, en niet direct bij de andere corporatie informeerde naar de samenwerking met de man. Maar de controller zelf was volgens de cao – zeker tijdens zijn arbeidsongeschiktheid – verplicht om nevenactiviteiten te melden. Daar heeft hij zich niet aangehouden. De controller is zijn baan kwijt. Hij krijgt geen transitievergoeding mee en ook geen billijke vergoeding.
