Nadat een transportbedrijf failliet is verklaard, worden er op het bedrijfsterrein bij verschillende voertuigen banden en velgen gestolen. Een bandenspecialist en een van diens werknemers worden daarvoor strafrechtelijk vervolgd. Daarnaast worden zij in een civiele procedure hoofdelijk aansprakelijk gesteld voor de schade die het failliete bedrijf door de diefstal lijdt.
Een internationaal transportbedrijf wordt failliet verklaard. In de boekhouding staat een vordering van een bandenspecialist van zo’n € 8.000. Niet veel later stuurt een vertegenwoordiger van deze bv een WhatsAppje aan een van de twee bestuurders van het transportbedrijf, waarin hij vraagt of hij goede banden van auto’s kan afhalen en andere kan laten terugplaatsen, om zo ‘nog iets aan de openstaande posten te kunnen voldoen’. De bestuurder laat weten niet te willen meewerken.
Diefstal
Dezelfde maand worden ’s nachts op het bedrijfsterrein van het transportbedrijf 22 banden en velgen van vrachtwagens gestolen. Het hek blijkt te zijn geforceerd en er staan voertuigen op blokken; de bestuurders doen aangifte bij de politie. De vertegenwoordiger en de eigenaar van de bandenspecialist worden aangehouden en verhoord, waarna een strafzaak volgt.
Schadevergoeding
Bij de kantonrechter (rechtbank Limburg) stelt het transportbedrijf zowel de bandenspecialist als de vertegenwoordiger hoofdelijk aansprakelijk en eist een schadevergoeding van € 16.333. Met gedeeltelijk succes: bv en werknemer worden hoofdelijk veroordeeld tot betaling van een schadevergoeding van € 8.600. Dit bedrag bestaat uit de posten ‘materiaalkosten banden en velgen’, ‘schade hekwerk’, ‘monteren banden’ en ‘organisatie, handling, stappen, politieaangifte e.d. manuur’.
Niet bindend
De bandenspecialist en diens werknemer gaan in hoger beroep bij het gerechtshof ’s-Hertogenbosch. Maar het hof ziet geen aanleiding het door het transportbedrijf geleverde bewijs anders te waarderen dan de kantonrechter. De bandenspecialist en de vertegenwoordiger doen nog een beroep op de vrijspraak van deze laatste, maar dat slaagt niet. Het hof overweegt dat de man strafrechtelijk is vervolgd voor de diefstal. Een in kracht van gewijsde gegaan, op tegenspraak gewezen vonnis waarbij de strafrechter bewezen heeft verklaard dat iemand een feit heeft begaan, levert volgens de wet dwingend bewijs op van dat feit, aldus het hof. Maar het oordeel van de strafrechter dat een bepaald feit niet bewezen wordt verklaard, bindt de civiele rechter niet. Of het bewijs van de diefstal van de 22 velgen en banden is geleverd, moet worden beoordeeld op basis van de bewijsmiddelen die er in deze civiele procedure zijn.
Alternatief scenario
Volgens het gerechtshof is voldoende aannemelijk dat er in de bewuste nacht 22 velgen en banden zijn gestolen op het bedrijfsterrein en dat de vertegenwoordiger dit (met een ander, onbekend iemand) op zijn geweten heeft. Daarbij wijst het hof op de getuigenverklaringen en de aangiftes na de diefstal. In het door de bandenspecialist en de werknemer geschetste alternatieve scenario, waarin het transportbedrijf zelf de banden en velgen aan de boedel zou hebben onttrokken, ziet het hof niks. Daarbij past het geforceerde hek – met schade voor het bedrijf als gevolg – toch niet? Ook strookt dit niet met wat de bestuurders na de diefstal hebben gezegd en gedaan.
Bekrachtigd
De bandenspecialist en de vertegenwoordiger stellen verder nog dat verschillende door de kantonrechter begrote posten niet kloppen, maar ook die argumenten veegt het hof van tafel, nu deze onvoldoende zijn onderbouwd. Het hof komt tot de slotsom dat voor zover de kantonrechter de vordering van het transportbedrijf toewijsbaar heeft geacht juist is. De uitspraak wordt dan ook bekrachtigd. De bandenspecialist en de vertegenwoordiger moeten beide € 8.600 schadevergoeding aan het transportbedrijf betalen.