Een automobilist wordt overdag aangehouden. Een politieagent had geconstateerd dat de voorruit en de voorste zijruiten van de auto getint zijn, met een ‘lichtdoorlatendheid’ van minder dan 55%. De chauffeur krijgt een boete van € 289, die zij aanvecht bij de kantonrechter van de rechtbank Noord-Nederland.
Daar stelt de eigenaar dat zij de auto heeft gekocht met deze ramen. De auto is ook gekeurd met deze ramen, de chauffeur zelf heeft geen tintmeter. De vorige eigenaar wist kennelijk ook niet dat dit niet is toegestaan. De agent heeft de ramen ook niet schoongemaakt en de auto was best vies – mogelijk heeft dat de lichtdoorlatendheid beïnvloed. De eigenaar heeft gevraagd of ze de folie er ter plaatse af mocht halen, maar dit was volgens de verbalisant niet nodig. De vrouw vindt dat zij de mogelijkheid had moeten krijgen om het defect te herstellen.
Mulderzaken
Hoewel de eigenaar stelt dat de meting niet correct is verricht, geldt in zogenoemde ‘Mulderzaken’ (verkeersovertredingen) dat de verklaring van de verbalisant in beginsel voldoende is voor het vaststellen van de gedraging. Dat is anders als een chauffeur specifieke feiten en omstandigheden aanvoert waardoor kan worden getwijfeld aan de juistheid van één of meer onderdelen van de verklaring.
Transmittantie
De verbalisant heeft verklaard dat vanaf de bestuurderszitplaats het zicht door de ruiten naar buiten beduidend minder was dan het zicht dat bij soortgelijke voertuigen gebruikelijk is. Hij heeft de lichtdoorlatendheid gemeten met een NMI-gecertificeerd en op de voorgeschreven wijze gebruikt meetmiddel. En zoals het hoort: per zijruit drie metingen. De laagste gemiddelde gemeten waarde bedroeg 36% transmittantie. Dat is volgens de regels gecorrigeerd met de maximale fout van 5% transmittantie, daarin is de viezigheid van de ruiten verdisconteerd. Daarmee was de gemiddelde gecorrigeerde waarde 41% transmittantie – lager dan toegestaan.
Apk
Volgens de kantonrechter zijn de metingen correct uitgevoerd. De eigenaar had zich, bij de aanschaf van de auto, ervan moeten vergewissen dat deze voldeed aan alle regelgeving. Zij had kunnen zien dat er op de ruiten folie zat. Dat de auto door de apk is gekomen, doet niet ter zake: de keurmeester gaat niet over de lichtdoorlatendheid van de ruiten en dit maakt dan ook geen deel uit van de apk. De keurmeester kan hooguit het advies geven om de folie te verwijderen, maar is hiertoe niet verplicht. En er is geen rechtsregel die voorschrijft dat een aangehouden chauffeur eerst de kans moet krijgen om de folie ter plekke te weg te halen. De kantonrechter ziet geen reden om het sanctiebedrag te matigen.