Tijdens een personeelsuitje botsen twee rubberboten op elkaar, waardoor een aantal werknemers ernstig gewond raakt. De werkgever stelt met zijn aansprakelijkheidsverzekeraar de organisator van het uitje aansprakelijk voor de schade. De organisator beroept zich op het exoneratiebeding dat in de algemene voorwaarden bij de overeenkomst is opgenomen. Maar volgens de werkgever zijn de algemene voorwaarden niet van toepassing.
De werkgever en de organisator kennen elkaar al langer. Het bedrijfsuitje dat in deze zaak centraal staat is het tweede uitje dat de organisator voor deze werkgever organiseert. Bij de overeenkomst voor het eerste bedrijfsuitje stuurde de organisator de werkgever de algemene voorwaarden die daarbij gelden. Hierin staat ook een exoneratieclausule, waarin de aansprakelijkheid wordt beperkt. Bij de overeenkomst voor het tweede uitje worden geen algemene voorwaarden meegestuurd. In die overeenkomst worden wel dezelfde algemene voorwaarden van toepassing verklaard.
Ondertekend en ingestemd
De werkgever ondertekent deze tweede overeenkomst en verklaart daarmee dat hij instemt met de algemene voorwaarden en dat hij die heeft ontvangen en daarvan kennis heeft genomen. Bij de tweede overeenkomst zijn twee facturen gevoegd waarin algemene voorwaarden, die onder een ander KvK-nummer zijn geregistreerd, van toepassing worden verklaard. De inhoud ervan is echter gelijk aan de eerdere toegezonden algemene voorwaarden.
Aanbod en aanvaarding
Volgens de werkgever is onduidelijk welke algemene voorwaarden de organisator bij het tweede bedrijfsuitje van toepassing wilde verklaren; in de facturen voor het tweede uitje wordt verwezen naar andere algemene voorwaarden dan die eerder van toepassing zijn verklaard. Door deze onduidelijkheid zijn in het geheel geen algemene voorwaarden van toepassing, zo stelt de werkgever. De rechtbank benadrukt dat algemene voorwaarden van toepassing zijn als sprake is van aanbod en aanvaarding van de voorwaarden. Aanvaarding hoeft niet altijd expliciet te gebeuren; om te bepalen of sprake is van aanbod en aanvaarding is van belang wat partijen over en weer van elkaar mochten verwachten.
Vertrouwen gewekt
De rechtbank is het niet met de werkgever eens dat onduidelijk is welke voorwaarden van toepassing zijn. De overeenkomst voor zowel het eerste als tweede uitje zijn gesloten met dezelfde eenmanszaak, met hetzelfde KvK-nummer. De werkgever heeft bij het eerste uitje de algemene voorwaarden met het KvK-nummer van de eenmanszaak ontvangen. Daarin staat dat de voorwaarden gelden voor iedere offerte en iedere overeenkomst tussen de organisator en de werkgever. Ook in de facturen voor het eerste uitje zijn deze voorwaarden van toepassing verklaard. De werkgever heeft daarna opnieuw een opdracht bij de organisator geplaatst zonder bezwaar te maken tegen de toepasselijkheid van de algemene voorwaarden. Volgens de rechtbank heeft hij hiermee bij de organisator het vertrouwen gewekt dat hij de algemene voorwaarden aanvaardde, en dat deze ook deel uitmaakten van de tweede overeenkomst. Ze zijn dus – met het daarin opgenomen exoneratiebeding – gewoon van toepassing.
Niet aansprakelijk
Dat de twee meegezonden facturen voor het tweede uitje een ander KvK-nummer vermeldden maakt geen verschil, te meer omdat de algemene voorwaarden met dit KvK-nummer inhoudelijk niet verschillen van de eerder toegezonden algemene voorwaarden. De organisator kan zich dus met succes beroepen op het exoneratiebeding uit de algemene voorwaarden en is niet aansprakelijk voor de schade.
